Natriumdichloorisocyanuraat(afkorting SDIC) is één soortchloor chemisch ontsmettingsmiddel Vaak gebruikt als desinfectiemiddel voor sterilisatie, wordt het veel gebruikt in industriële desinfectietoepassingen, vooral bij de desinfectie van rioolwater of watertanks. Naast dat het wordt gebruikt als ontsmettingsmiddel en industriële deodorant, wordt SDIC ook vaak gebruikt bij de anti-krimpbehandeling en het bleken van wol in de textielindustrie.
Er zitten veel schilfers op het oppervlak van wolvezels, en tijdens het was- of droogproces zullen de vezels door deze schilfers aan elkaar blijven plakken. Omdat de schubben maar één kant op kunnen bewegen, is de stof onomkeerbaar gekrompen. Daarom moeten wollen stoffen krimpvrij zijn. Er zijn veel verschillende soorten krimpvrij maken, maar het principe is hetzelfde: het verwijderen van de schubben van de wolvezel.
SDICis een sterk oxidatiemiddel in water en de waterige oplossing ervan kan op uniforme wijze hypochloorzuur afgeven, dat interageert met eiwitmoleculen in de wolschubbenlaag, waardoor sommige bindingen in de woleiwitmoleculen worden verbroken. Omdat de uitstekende schubben een hogere oppervlakteactiviteitsenergie hebben, reageren ze bij voorkeur met SDIC en worden ze verwijderd. Wolvezels zonder schubben kunnen vrij glijden en sluiten niet meer aan elkaar, waardoor de stof niet meer aanzienlijk krimpt. Bovendien kan het gebruik van een SDIC-oplossing voor de behandeling van wolproducten ook de hechting tijdens het wassen van wol voorkomen, dwz het optreden van het “pilling”-fenomeen. De wol die een anti-krimpbehandeling heeft ondergaan, vertoont vrijwel geen krimp en is machinewasbaar en vergemakkelijkt het verven. En nu heeft behandelde wol een hoge witheid en voelt goed aan (zacht, glad, elastisch) en een zachte en heldere glans. Het effect is zogenaamde mercerisatie.
Over het algemeen kan het gebruik van een 2% tot 3% oplossing van SDIC en het toevoegen van andere additieven om wol of met wol gemengde vezels en stoffen te impregneren, pilling en vilten van wol en wolproducten voorkomen.
De verwerking wordt doorgaans als volgt uitgevoerd:
(1) het aanvoeren van de wolstroken;
(2) Chloreerbehandeling met behulp van SDIC en zwavelzuur;
(3) Dechloreringsbehandeling: behandeld met natriummetabisulfiet;
(4) Ontkalkingsbehandeling: bij gebruik van een ontkalkingsoplossing voor de behandeling zijn de belangrijkste componenten van de ontkalkingsoplossing natriumcarbonaat en hydrolytisch protease;
(5) Reiniging;
(6) Harsbehandeling: het gebruiken van een harsbehandelingsoplossing voor behandeling, waarbij de harsbehandelingsoplossing een harsbehandelingsoplossing is gevormd door composiethars;
(7) Verzachten en drogen.
Dit proces is gemakkelijk te controleren, veroorzaakt geen overmatige vezelschade en verkort effectief de verwerkingstijd.
De gebruikelijke bedrijfsomstandigheden zijn:
De pH van de badoplossing is 3,5 tot 5,5;
De reactietijd bedraagt 30 tot 90 minuten;
Andere chloorontsmettingsmiddelen, zoals trichloorisocyanuurzuur, natriumhypochlorietoplossing en chloorzwavelzuur, kunnen ook worden gebruikt voor het krimpen van wol, maar:
Trichloorisocyanuurzuurheeft een zeer lage oplosbaarheid, het bereiden van de werkoplossing en het gebruik ervan is zeer lastig.
Natriumhypochlorietoplossing is gemakkelijk te gebruiken, maar heeft een korte houdbaarheid. Dit betekent dat bij opslag gedurende een bepaalde periode het effectieve chloorgehalte aanzienlijk zal dalen, wat resulteert in hogere kosten. Voor natriumhypochlorietoplossing die gedurende een bepaalde periode is bewaard, moet vóór gebruik het effectieve chloorgehalte worden gemeten, anders kan de werkoplossing met een bepaalde concentratie niet worden bereid. Hierdoor stijgen de arbeidskosten. Dergelijke problemen zijn er niet bij de verkoop ervan voor onmiddellijk gebruik, maar het beperkt de toepassing ervan aanzienlijk.
Chloorsulfonzuur is zeer reactief, gevaarlijk, giftig, geeft dampen af in de lucht en is lastig te vervoeren, op te slaan en te gebruiken.
Posttijd: 08 augustus 2024